Arkona

Slovo

Sonnye reki, mertvye kamni

Skryty tumanom, tajnu hranja

Novye bogi spjat na ladoni

Novuju krov' pustila zemlja

Vnov' pelenoj skryta nadezhda

Hladnoj slezoj plachet ona

Moj novyj mir...

Chto bezmjatezhno

Zhdet pod durmanom dolgogo sna?



Alyj zakat ja ochami nezrimo iwu v nebosklone

Slovo do ljuda slepogo s nadezhdoj nesu na ladoni

Vstav pred Kumirom rodimym, ja vnov' upadu na koleno

Slovo zhivoe nesu do nego ja v glubinnoe nebo

Slovo netlenno, Slovo zhivoe

Snova reku tajnu hranja

Glasom otchajan'ja prizyvaju

Rodnye bogi slyshat menja

Spustitsja pticej

K Drevu Nadezhdy

Drevnee Slovo glasom bogov

Drevnee Slovo - sila inogo



Skinet s zemli tjazhest' chuzhdyh okov



Vstrepenetsja - da Rus'

Vo sedyh drevah

Vospoet v polyn'e glasom proshlogo

Nesu Slovo-Glas v sled do ljuda ja

V vewej pesne ty da uslysh' ego



Da glagol' ty skaz Slovo vewee

Predkom starym nam, da zavewano

Slovo mudroe, druzhe Striboga

Toboj vek stojat' nam obewano



Pod pesni lesov

Drev slovo nezrimo

To Slovo bogov

To nami hranimo

Slovo ne tlenno, Slovo zhivoe

Snova reku, tajnu hranja

Rodnye bogi v nashih ladonjah

Slovom voskresshie iz ognja

Dlja menja!